Uit het raam van het atelier kijk je uit op een gekanaliseerd stukje van de Aa en de Prinsenstraat. De zon schijnt hier tot een uur of drie naar binnen. Veronique werkt met een doek waarop droge en natte aquareltechnieken worden gebruikt. “Dit doek beweegt zich in allerlei standen door het hele atelier totdat het klaar is. Plat op de grond of op tafel als ik veel water gebruik en op de ezel als het doek droog is.”

Het atelier is een bonte verzameling van tafels, ezels en een drukpers. Tegen de muur heeft Veronique tientallen doeken gezet; daarboven hangen schetsen met ideeën voor nieuw werk. In haar werk is het landschap vaak een uitgangspunt. “Ik stuur de blik van de kijker daarbij graag een bepaalde richting op.” Ze speelt met perspectief, met dikte van de verf en durft daarbij ook kleur weg te laten om de illusie te versterken.

Veronique heeft op de kunstacademie in Kampen en later in Zwolle gezeten. Ze heeft een druk bestaan. “Onze kinderen zijn nog jong, ik geef les en ik wil tijd hebben om te tekenen en te schilderen.” Het is een beetje woekeren met de beschikbare tijd. Als inspiratiebronnen noemt ze als eerste de imposante natuur van IJsland of Schotland. Meteen daarna het beeldend werk van Serra, Judd en Shapiro.